محراب از ريشه حرب به معناي محل مبارزه با شيطان است. در واقع محراب يك فرورفتگي در نما است كه به صورت‌‌هاي مختلف از قبيل كادرسازي و متمايز كردن آن به وسيله رنگ و مصالح، از بخش‌‌هاي ديگر ساختمان جدا مي‌شود.

محراب در طول دوره‌‌هاي مختلف به شيوه‌‌هاي گوناگون تزيين شده است. محراب‌‌هاي گچبري شده با نقوش برجسته، استفاده از سفال‌‌هاي لعابدار، استفاده از كاشي، آجركاري و يا زمينه سارواي از سنگ مرمر از شيوه‌‌هاي مختلف تزيين محراب به‌شمار مي‌روند.
استفاده از تزيينات خاص و شيوه‌هاي مختلف معماري اسلامي در زيباسازي محراب‌‌ها، نشانگر اهتمام به مباحث معنوي و عرفاني است. چرا كه محراب به عنوان عنصر داخلي مسجد و با بهره‌گيري از رنگ‌‌هاي خاص، وحدت و يگانگي خداوند را به تصوير مي‌كشد. دو محراب قديمي در طرفين در پيش روي حضرت رضا (عليه السلام) در حرم مطهر رضوي، از باشكوه‌ترين محراب‌‌هاي ساخته شده در معماري اسلامي هستند كه روح هر زائر دل‌شكسته‌اي را صيقل داده و به ملكوت آسمان‌‌ها مي‌برد. توضيح كوتاهي در مورد اين دو محراب در ادامه آمده است.

به ادامه مطلب مراجعه فرمایید